Adoptuj Seniora

UWAGA! UWAGA
Informacja dla wszystkich, którzy przeglądają stronę w oczekiwaniu na swojego jedynego, wymarzonego, wyśnionego i sobie przeznaczonego Złotego Potwora

Jeżeli macie na oku osobnika, do którego mocniej zabiło Wam serce ale rozsądek podpowiada bzdury typu: senior! to nie golden, tylko pacjent geriatrii! za spokojny! zaraz odejdzie! i takie tam ble ble ble to poniższy komunikat jest dla Was! Ale czytacie to na własną odpowiedzialność, po tym już nigdy nie popatrzycie na seniora tak samo

Nie będę już przytaczać kolejnych zwariowanych odchyleń od normy mojej jakże „ustatkowanej” bodajże jedenastolatki – przez 1,5 roku naszego wspólnego życia za wiele się nie zmieniło w tym temacie i można mnożyć i mnożyć jej fazy, giganty, sprinty, podstępy i takie tam Chyba nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać i przypominać o swoim ADHD

Czego nie tracisz biorąc Seniora?
sierściucha w domu
niezawodnej motywacji do spacerów
niekończącej się radości i szczęścia
szaleństw, wariacji, goldenowych genów, ucieczek, szachrajstw, inteligencji

Co zyskujesz biorąc Seniora?
dorosłego, wyuczonego psa (niezwykle przydatne dla zbyt miękkich w tresurze – mówię z doświadczenia)
mądrość życiową
długie spacery zamieniają się na krótsze, ale intensywne – dość przydatne, gdy jesteście zaganiani
jak ma się młodziaka, to się jest gotowym na nadmiar energii, jak ma się „poważnego” Seniora, to każda akcja, to mnóstwo śmiechu i niedowierzania